استفاده از پایگاه داده (Derby)

	زبان: فارسی		نویسنده: مسعود شکاری پور
	نوع فایل: PDF
	تعداد صفحات: 11		ناشر: آی آر پی دی اف
	حجم کتاب: 533 کیلوبایت

توضیحات

این مقاله به برنامه نویسان جاوا می آموزد که چگونه در محیط NetBeans از پایگاه داده Derby را به برنامه های شان متصل نمایند و در نهایت بتوانند برنامه شان را برای کاربران توسعه دهند.

مقایسه زبان سی و جاوا

	زبان: فارسی		نویسنده: مهدی زکی نژاد
	نوع فایل: ZIP
	تعداد صفحات: -		ناشر: آی آر پی دی اف
	حجم کتاب: 982 کیلوبایت

توضیحات

این کتاب به مقایسه زبان سی (سی-سی پلاس پلاس -سی شارپ) بازبان جاوا از جنبه های مختلف می پردازد.

آموزش ساخت Dll در Visual C#.Net 2010

	زبان: فارسی		نویسنده: سید مهدی میری
	نوع فایل: PDF
	تعداد صفحات: 14		ناشر: آی آر پی دی اف

کتاب آموزش جامع زبان برنامه نویسی سی شارپ #C

سی‌شارپ  C#  زبانی شیءگرا و سطح بالا (high level) از خانوادهٔ زبان‌های چارچوب دات‌ نت شرکت مایکروسافت است.زبان #C، یک زبان برنامه نویسی چند الگویی است و منظم شده مدل‌های تابعی، امری، عمومی، شی گرا و جز گرا می‌باشد. این زبان توسط مایکروسافت و جزئی از دات نت به وجود آمد و بعدا استانداردهای ECMAو ISO را نیز در بر گرفت. #C یکی از ۴۴ زبان برنامه نویسی ای است که توسط Common Language Runtime از .NET Framework پشتیبانی می‌شوند و در همه جا به وسیله Microsoft Visual Studio شناخته می‌شود.با دریافت این کتاب الکترونیکی از سایت بزرگ دانلودها بی شک لذت کافی را خواهید برد.

 

 

فرمت : Pdf
زبان : فارسی
حجم : ۷.۵۳ مگابایت
تعداد صفحات : ۵۷۹ صفحه

دیده را فایده آنست که دلبر بیند

لاابالی چه کند دفتر دانایی را

طاقت وعظ نباشد سر سودایی را

آب را قول تو با آتش اگر جمع کند

نتواند که کند عشق و شکیبایی را

دیده را فایده آنست که دلبر بیند

ور نبیند چه بود فایده بینایی را

عاشقان را چه غم از سرزنش دشمن و دوست

یا غم دوست خورد یا غم رسوایی را

همه دانند که من سبزه خط دارم دوست

نه چو دیگر حیوان سبزه صحرایی را

من همان روز دل و صبر به یغما دادم

که مقید شدم آن دلبر یغمایی را

سرو بگذار که قدی و قیامی دارد

گو ببین آمدن و رفتن رعنایی را

گر برانی نرود ور برود بازآید

ناگزیرست مگس دکه حلوایی را

بر حدیث من و حسن تو نیفزاید کس

حد همینست سخندانی و زیبایی را

سعدیا نوبتی امشب دهل صبح نکوفت

یا مگر روز نباشد شب تنهایی را

جمالش

نام آن کس بر که مرده از جمالش زنده شد

گریه‌های جمله عالم در وصالش خنده شد

یاد آن کس کن که چون خوبی او رویی نمود

حسن‌های جمله عالم حسن او را بنده شد

جمله آب زندگانی زیر تختش می‌رود

هر کی خورد از آب جویش تا ابد پاینده شد

یک شبی خورشید پایه تخت او را بوسه داد

لاجرم بر چرخ گردون تا ابد تابنده شد

زندگی عاشقانش جمله در افکندگیست

خاک طامع بهر این در زیر پا افکنده شد

آهوان را بوی مشک از طره‌اش بر ناف زد

تا مشام شیر صید مرج‌ها غرنده شد

بال و پر وهم عاشق ز آتش دل چون بسوخت

همچو خورشید و قمر بی‌بال و پر پرنده شد

ای خنک جانی که لطف شمس تبریزی بیافت

برگذشت از نه فلک بر لامکان باشنده شد

ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما

ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما

ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما

ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما

جوشی بنه در شور ما تا می شود انگور ما

ای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ما

آتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ما

ای یار ما عیار ما دام دل خمار ما

پا وامکش از کار ما بستان گرو دستار ما

در گل بمانده پای دل جان می‌دهم چه جای دل

وز آتش سودای دل ای وای دل ای وای ما

رمضان آمد

این دهان بستی دهانی باز شد
تا خورنده‌ی لقمه های راز شد

 
لب فرو بند از طعام و از شراب
سوی خوان آسمانی کن شتاب

گر تو این انبان ز نان خالی کنی
پر ز گوهرهای اجلالی کنی

طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آنش با ملک انباز کن

چند خوردی چرب و شیرین از طعام
امتحان کن چند روزی در صیام

چند شبها خواب را گشتی اسیر

یک شبی بیدار شو دولت بگیر

سر آغاز

بسم الله الرحمن الرحیم

خوش آن که حلقه‌های سر زلف واکنی		دیوانگان سلسله‌ات را رها کنی
کار جنون ما به تماشا کشیده است		یعنی تو هم بیا که تماشای ما کنی
کردی سیاه زلف دوتا را که در غمت		مویم سفید سازی و پشتم دوتا کنی
تو عهد کرده‌ای که نشانی به خون مرا		من جهد کرده‌ام که به عهدت وفا کنی
من دل ز ابروی تو نبرم به راستی		با تیغ کج اگر سرم از تن جدا کنی
گر عمر من وفا کند ای ترک تندخوی		چندان وفا کنم که تو ترک جفا کنی
سر تا قدم نشانه‌ی تیر تو گشته‌ام		تیری خدا نکرده مبادا خطا کنی
تا کی در انتظار قیامت توان نشست		برخیز تا هزار قیامت به پا کنی
دانی که چیست حاصل انجام عاشقی		جانانه را ببینی و جان را فدا کنی
شکرانه‌ای که شاه نکویان شدی به حسن		می‌باید التفات به حال گدا کنی
حیف آیدم کز آن لب شیرین بذله‌گوی		الا ثنای خسرو کشورگشا کنی
ظل اله ناصردین شاه دادگر		کز صدق بایدش همه وقتی دعا کنی
شاها همیشه دست تو بالای گنج باد		من هی غزل سرایم و تو هی عطا کنی
آفاق را گرفت فروغی فروغ تو		وقت است اگر به دیده‌ی افلاک جا کنی